Błogosławieństwo dzieci i nowy rok szkolny
W minioną sobotę w naszym zborze odbyło się szczególne wydarzenie – Błogosławieństwo Dzieci, połączone z modlitwą o nowy rok szkolny. Był to czas wdzięczności, refleksji oraz wspólnej modlitwy za najmłodszych i młodzież, którzy stają przed nowymi wyzwaniami.
Wyjątkowy dzień wdzięczności
Nabożeństwo zbiegło się również z Dniem Żniwno-Dziękczynnym, kiedy przypominaliśmy sobie o licznych darach, jakie otrzymujemy od Boga. Obfite dekoracje owoców i plonów były symbolem Jego błogosławieństwa i opieki. Tak samo jak dziękujemy za widoczne owoce ziemi, tak samo powinniśmy dostrzegać Boże działanie w naszym codziennym życiu – również wtedy, gdy spotykają nas trudniejsze chwile.
Słowa na nowy rok szkolny
Dzieci i młodzież usłyszały osiem szczególnych słów-przesłań: spokój, szczęście, wolność, nadzieja, miłość, odwaga, przyjaźń, radość i wiara. Każde z nich zostało objaśnione jako duchowy drogowskaz na nadchodzące miesiące – od odwagi w obliczu wyzwań po wiarę, która daje pewność, że Bóg prowadzi i chroni.
Agnieszka podzieliła się krótką refleksją, porównując nowy rok szkolny do otwarcia świeżej książki, pełnej niezapisanych stron i nieograniczonych możliwości. Zachęcała dzieci, aby odnajdywały szczęście w drobnych codziennych chwilach, cieszyły się przyjaźnią i wolnością myślenia oraz nie zapominały o radości i miłości.
Modlitwa i błogosławieństwo
Kulminacyjnym momentem było zaproszenie dzieci i młodzieży do przodu. Cały zbór wspólnie modlił się o Boże prowadzenie w nowym roku szkolnym i akademickim. W modlitwie wyrażono wdzięczność za minione lata i prośbę o błogosławieństwo w nadchodzących wyzwaniach – zarówno w szkołach, na uczelniach, jak i w życiu codziennym.
Nie zabrakło także drobnych upominków dla dzieci, które mają przypominać im o przekazanych wartościach i towarzyszyć w nauce.
Wspólnota i rodzina w Chrystusie
Modlitwa zakończyła się wezwaniem, aby rodzice, dziadkowie i całe grono dorosłych w zborze byli wsparciem dla młodszych – przedłużeniem Bożej opieki, gotowym słuchać i towarzyszyć w ich doświadczeniach. W ten sposób jeszcze raz podkreślono, że jesteśmy jedną wielką rodziną w Chrystusie.
DK.